bazen daha fazladır herşey...

Bir adım at,geride kalan ağlarmış olacak,dönüp baktığın da çamura batmış...gelmekmi istemiyodur yoksa elde bişey yok,batmışmıdır bi kere?biçok şey var azalan,eksilen,kırılan....yani bu fazla geliyor...yeterince eksi olan...neden ki adımın da geride kalır ?fazla hissetmek istemez sanırım durumunun acısını...bi anda canlanan her saniyenin büyüsüne kapılamıyosun...adımlar zor zahmet ilkerlerken ömrünün sonuna yaklaşmayı görmek beyninde,bir adımını geride bıraktırıyo sanırım,gerideki adıma çok suç bulmakta doğru değil böyle olunca...
Yeterince ağır...beyninle beraber beyninde yürümek....bazen daha fazladır herşey...suçu atabilmek başkalarına...hatta geride kalan adımına bile...ama biliyorsun o şuç bulmalar kendinle yüzleşmene delalet...buldukça kendine biraz daha iri gözlerler bakıyorsun...korkmuş da olabilirsin,şaşkınlıkta buna ek olur...yani hiçbişey beraberinde yürüdüğün beynine sığamaz...o kadar derindir ...neyi nereye koyacağını bilemezsin...yani bi doğa olyından tut,toplu katliamlara sebep olanlara kadar anlayamadığın,parçalandığın biçok şey peydahlanır şaşkınlığına,korkuna...
Hadi gülelim ağlanacak halimize,yada ağlama ,zaten sölediğim şeyin tersinde ya da aslında şöyledir diyebilceğin başka bi cümlen olacak....yani ...yani....yani..yani zilyontane insan varsa bu dünya üzerinde ,bi o kadar da fikir olmak zorunda ,bunu biliyorum...o yüzden kendimce diyorum ,nacizane bi şekilde"gülelim ağlanacak halimize"...sırat köprüsünde yürümektir insanlarla kendi beyninde yürümek...incecik ipin üzerinde yanmamak için bütün dengeni toplamak istersin...yani alnından süzülen terlerin düşeceğin ateşi azaltamayacağını bile bile,daha çok terleyerek,gözlerini sımsıkı kapatarak yürümeyi istersin...
hadi,geride kalan adımım!...bi arpa boyu olan hayatımızda büyük adımlar atmalıyız...acele etmelisin...seni anlamaya,sırrını çözmeye vaktim yok...ne olacaksa olsun bitsin...köprünün ucuna az kaldı...beynim git gide ağır olamaya başlıyor...her an dengemi kaybedip düşmek istemem ateşin içine...