Derdim

Birkaç cümle,biraz söz...Fazla birşey olmasa gerek...Ne fazla abartılacak,ne de görmezden gelinecek...Ortasında bir yerdeyim,ortalama bir yerdeyim.yargılayacak sözüm yok,yargıya açık gücüm yok...Yormadan yorulmanın,iki ara bir deresinde, insanca cümlelerin peşindeyim...Paydaları muhabbetle abartılı olan insan soyu tek derdim...Konuştukça varolabildiğini keşfeden,keşfettikçe insanı sevebilme yetisine doyan şahsiyetlerdir tek düşüncem...Kime göre cahillik,kime göre sığ olmak...Asıl derdim varlık içinde yokluk çekenlerden olmamak...Bildiğini şiir okur gibi,yıllarca ezberletilmiş bilgiler gibi çatıştıran olmamak...Dünyayı anlamak için illaki kilometrelerce cümlelerin savaşı gerekmiyor.Zor olan"Ali okula koş" der gibi varlığının nedenini,hayatın anlamını aktarabilmek insanlara...Herkes bunu başarabilir en alasından...İnsanların sevildiği,sevdiği,tüm ego zırvalıklarından arınıp sadece paylaşmak adına,bir ararada mutlu mesut yaşamak adına güçü var olmalı herzaman...Asli görevim budur en basitinden.Ben bu Dünyada varım,yok olmaya doğru her adım atışımda naciz bedenim gibi nacizane fikrimi sadece paylaşabilme adına,insanı sevebilme adına geliştirebilmek ve yaşatabilmektir tüm sıkıntım...Darısı "gökdelenlerden ,yeryüzüne tükürenlerin" başına...